Νεοελληνική γλώσσα α΄: Διαφήμιση

Η διαφήμιση είναι ένα σύντομο πολυτροπικό κείμενο πειθούς που στοχεύει στη γνωστοποίηση και την προώθηση ενός αγαθού/προϊόντος/μηνύματος ή μιας υπηρεσίας. 

Συνήθως εμφανίζεται στα μέσα μαζικής επικοινωνίας (τηλεόραση, ραδιόφωνο, τύπο, διαδίκτυο) αλλά γίνεται επίσης με αφίσες, φυλλάδια, πανό, φωτεινές επιγραφές και άλλα οπτικά και ακουστικά μέσα.

 

Η διαφήμιση προϊόντος περιλαμβάνει 

• όνομα προϊόντος
  
• εικόνα (συχνά η εικόνα από μόνη της αποτελεί τη διαφήμιση)
  
• σλόγκαν ή ατάκα (σύντομη συνθηματική φράση), 
• σύντομο πληροφοριακό κείμενο (περιγραφή, αφήγηση, επιχειρηματολογία, διάλογος, πρόβλημα-λύση)
  

Το όνομα του προϊόντος πρέπει να είναι εύστοχο, το σλόγκαν πρωτότυπο και το κείμενο παρουσιάζει τις ιδιότητες του προϊόντος ή επιχειρήματα (λογικά, ψυχολογικά, ηθικά) για τα πλεονεκτήματά του. Κάποιες φορές υπερτονίζονται τα ευεργετικά αποτελέσματα της χρήσης του προϊόντος ή προβάλλονται ψευδείς ισχυρισμοί και αποκρύπτονται τα ελαττώματά του (παραπλανητική διαφήμιση). Συχνά, για να πετύχει τον στόχο της η διαφήμιση, χρησιμοποιείται ιδιαίτερα το συναίσθημα ή η αυθεντία.

 

Εκφορά του λόγου στη διαφήμιση

Η γλώσσα της διαφήμισης είναι κατεξοχήν μεταφορική / υπερβολική με έντονη χρήση συμβόλων και σχημάτων λόγου (επανάληψη, ομοιοκαταληξία, λογοπαίγνιο, πλεονασμός, παρήχηση κ.ά.). Χαρακτηρίζεται από: 

• πλήθος επαινετικών λέξεων ή εκφράσεων
• επίθετα ή επιρρήματα συγκριτικού (και υπερθετικού) βαθμού
• τεχνικούς όρους ή ξένες λέξεις/εκφράσεις
• ρήματα σε προστακτική ή υποτακτική
• πολλά σημεία στίξης

 

Τηλεοπτικές διαφημίσεις του '80 και του '90