Αρχαία ελληνικά: Παθητικοί χρόνοι (α΄)

Τα ρήματα μέσης φωνής εκτός από μέση διάθεση (μέσα ρήματα) μπορούν να έχουν και/ή παθητική (παθητικά ρήματα). Κανονικά τα μέσα και τα παθητικά ρήματα έχουν κοινούς όλους τους χρόνους (παρόλο που διαφοροποιούνται στη σημασία), εκτός από τον μέλλοντα και τον αόριστο. 

Ο Παθητικός Μέλλοντας και ο Παθητικός Αόριστος σε όλες τις εγκλίσεις τους, καθώς και στο απαρέμφατο και στη μετοχή, παίρνουν το χρονικό πρόσφυμα -θη- (στον αόριστο σε ορισμένες περιπτώσεις το -η- συγχωνεύεται με το αρχικό φωνήεν της κατάληξης ή παθαίνει συστολή και γίνεται -ε-).

 

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΛΙΣΗΣ

 

* Στα αφωνόληκτα ο χαρακτήρας του ρήματος πριν από το χρονικό πρόσφυμα -θη- τρέπεται στο αντίστοιχο δασύ σύμφωνο:

                                                      ουρανικόληκτα   → -χθη-

                                                      χειλικόληκτα      → -φθη-

                                                      οδοντικόληκτα   → -σθη-